Złom elektroniczny a prawo
Wraz z dniem 29 lipca 2005 roku obowiązywać zaczęła Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, na podstawie której to nieodzownym elementem dzisiejszej działalności przemysłowej powinno być odpowiednie zarządzanie odpadami poprodukcyjnymi. Wedle artykułu 42 rozporządzenia sprzedawcy detaliczni zobowiązani zostają do tego, by nie tylko zainteresować się kwestia segregacji zużytych elementów elektrycznych czy też elektronicznych ale także zająć się odpowiednio aspektem ich przetworzenia.
W tym celu więc na polskim rynku istnieją obecnie sukcesywnie rozbudowywane placówki skupu złomu, do których to wyżej wyszczególnione odpady metalowe należy dostarczać. Tam z kolei podjęte zostaną odpowiednie kroki zmierzające do właściwego wykorzystania szkodliwych środowisku elektrośmieci. W głównej mierze chodzi tu bowiem o to, by właściwie unieszkodliwić posiadane ilości wyeksploatowanych surowców i uczynić to kierując się w pierwszej kolejności obowiązującymi zasadami prawnymi. Każdorazowe oddanie złomu elektronicznego wiązać się natomiast winno ze stosownym poświadczeniem dokumentującym potocznie określanym jako karta przekazania odpadu.
Wśród elementów zaliczanych do zagrażających środowisku i tym samym koniecznych do oddania punktom skupu złomu znajdują się między innymi telewizory, monitory, lampy UV, świetlówki, komputery, kserokopiarki, rzutniki, kuchenki mikrofalowe, radioodbiorniki oraz wiele innych sprzętów.